Ω ναι! Είναι αλήθεια! Tο παιδί που έπεσε με το μηχανάκι μετά απο 20 χρονια νοσηλείας, έγινε επιτέλους καλά!
Τι συγκίνηση πραγματικά! Για όλους εμας πρωτα απο όλα, που αγοράζαμε τα ημερολόγια απο εκείνα τα εξαντλημένα παιδιά, τα οποία μόλις στεκόντουσαν στα πόδια τους και νυστάζαν, αφου ολο το βράδυ ήταν στο προσκεφάλι του άυπνα κι αγωνιούσαν. Κι εμείς όμως, με πόση ελπίδα δίναμε το ευλογημένο με τιμιο ιδρώτα υστέρημα μας, και πόσες προσευχές κάναμε ώστε το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι να γίνει καλα..
Μα επιτέλους έπιασαν τόπο οι προσευχές μας. Με ένα χωρίς ίχνος υπερβολής ιατρικό θαύμα, μετα απο 20 χρόνια πόνου, αγωνίας, μα κι ελπίδας, πήρε το πολυπόθητο εξιτήριο απο το νοσοκομείο. Εμφανώς συγκινημένο και το προσωπικο που εδω και 20 χρονια ήταν συνεχως εκει κοντα για να κάνεi ότι μπορει για να θεραπευτούν τα τόσο βαθια τράυματα του. Σαν παιδι μας τον είχαμε, δηλώνουνε με λυγμους. Χαιρόμαστε αλλα συνηθίσαμε το λαμπερό του χαμόγελο, που αστραφτε σαν την εξάτμιση του όπως πήγαινε το σχολείο κάθε πρωί.
Μα και το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι τους αγάπησε. Τόσα λεφτα είχαμε μαζέψει άλλωστε εμείς, που θα μπορούσε να νοσηλευτεί στα καλυτερα ιδρύματα του κόσμου. Αυτός όμως δεν το έκανε. Απο αγάπη για εμάς, για να μαθαίνουμε πάντα νέα και αν θέλουμε να τον επισκεφτούμε (γιατί κάποιοι κακεντρεχείς πάντα έλεγα πως το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι δεν υπάρχει, είναι ένας μύθος, μια απάτη για να μαζεύουν κάποιοι αλητήριοι φραγκα για να παιρνουν πρέζα, και κάτι τέτοια άθλια), για το προσωπικό που τόσο αγάπησε, αλλα και για την θέα απο το παράθυρο του, που εβλεπε κάθε πρωι τους ηλιόλουστους δρομους της αθήνας που έσκιζε με το λαμπερο του ταπεινο μηχανάκι πριν πέσει, και έχυνε ένα δάκρυ καθημερινά σαν ευχή για να τον αξιώσει ο θεός να ξαναζήσει τέτοιες μαγικες καθημερινές στιγμές.
Και τώρα φυσικα, δεν πρόκειται να ζήσει σε καμια βίλα κάπου στις μπαχάμες και αλλα τέτοια φαιδρα που άρχισαν να σιγοψιθυρίζονται ήδη απο τους πρώτους άπιστους θωμάδες που πάνε να σώσουν την ξεφτίλα τους με άλλες άθλιες φήμες. Στα άμεσα του σχέδια είναι να τελειώσει το σχολείο του, όπως να ανοίξει κι ένα ίδρυμα για όλα εκείνα τα παιδιά που πέφτουν απο τα μηχανάκια , για να μην ξαναυπάρξει η αναγκη για ημερολόγια, φήμες και όλο αυτο το κακεντρεχές σούσουρο που το πλήγωσε τόσο πολυ...
Όμως το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι δε ξεχνά κι εμάς, που κλείσαμε τα αυτια μας σε όλες αυτες τις κυνικές σειρήνες και πιστέψαμε βαθια σε αυτό, που το είχαμε σαν ένα συμβολο αναγέννησης του λαού μας , και γι αυτο θα κυκλοφορήσουν άμεσα ημερολογια που θα μοιραστούν δωρεαν, ακομα και στους κακεντρεχεις γιατι το το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι δεν κρατά κακίες και χαρίζει την αγαπη του σαν ένας άλλος ιησους αν μας επιτρέπεται η υπερβολη, σε διάφορες πόζες με το μηχανάκι του, το ίδιο που αγαπησε κι αυτό κι εμείς.
Εμείς σε ευχαριστούμε παιδι που έπεσες απο το μηχανάκι. Για το κουράγιο που μας έδωσες με τον αγώνα σου για να σωθείς ενάντια στην αθλιότητα αυτου του κόσμου.
Εμείς ευχαριστούμε.
Τι συγκίνηση πραγματικά! Για όλους εμας πρωτα απο όλα, που αγοράζαμε τα ημερολόγια απο εκείνα τα εξαντλημένα παιδιά, τα οποία μόλις στεκόντουσαν στα πόδια τους και νυστάζαν, αφου ολο το βράδυ ήταν στο προσκεφάλι του άυπνα κι αγωνιούσαν. Κι εμείς όμως, με πόση ελπίδα δίναμε το ευλογημένο με τιμιο ιδρώτα υστέρημα μας, και πόσες προσευχές κάναμε ώστε το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι να γίνει καλα..
Μα επιτέλους έπιασαν τόπο οι προσευχές μας. Με ένα χωρίς ίχνος υπερβολής ιατρικό θαύμα, μετα απο 20 χρόνια πόνου, αγωνίας, μα κι ελπίδας, πήρε το πολυπόθητο εξιτήριο απο το νοσοκομείο. Εμφανώς συγκινημένο και το προσωπικο που εδω και 20 χρονια ήταν συνεχως εκει κοντα για να κάνεi ότι μπορει για να θεραπευτούν τα τόσο βαθια τράυματα του. Σαν παιδι μας τον είχαμε, δηλώνουνε με λυγμους. Χαιρόμαστε αλλα συνηθίσαμε το λαμπερό του χαμόγελο, που αστραφτε σαν την εξάτμιση του όπως πήγαινε το σχολείο κάθε πρωί.
Μα και το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι τους αγάπησε. Τόσα λεφτα είχαμε μαζέψει άλλωστε εμείς, που θα μπορούσε να νοσηλευτεί στα καλυτερα ιδρύματα του κόσμου. Αυτός όμως δεν το έκανε. Απο αγάπη για εμάς, για να μαθαίνουμε πάντα νέα και αν θέλουμε να τον επισκεφτούμε (γιατί κάποιοι κακεντρεχείς πάντα έλεγα πως το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι δεν υπάρχει, είναι ένας μύθος, μια απάτη για να μαζεύουν κάποιοι αλητήριοι φραγκα για να παιρνουν πρέζα, και κάτι τέτοια άθλια), για το προσωπικό που τόσο αγάπησε, αλλα και για την θέα απο το παράθυρο του, που εβλεπε κάθε πρωι τους ηλιόλουστους δρομους της αθήνας που έσκιζε με το λαμπερο του ταπεινο μηχανάκι πριν πέσει, και έχυνε ένα δάκρυ καθημερινά σαν ευχή για να τον αξιώσει ο θεός να ξαναζήσει τέτοιες μαγικες καθημερινές στιγμές.
Και τώρα φυσικα, δεν πρόκειται να ζήσει σε καμια βίλα κάπου στις μπαχάμες και αλλα τέτοια φαιδρα που άρχισαν να σιγοψιθυρίζονται ήδη απο τους πρώτους άπιστους θωμάδες που πάνε να σώσουν την ξεφτίλα τους με άλλες άθλιες φήμες. Στα άμεσα του σχέδια είναι να τελειώσει το σχολείο του, όπως να ανοίξει κι ένα ίδρυμα για όλα εκείνα τα παιδιά που πέφτουν απο τα μηχανάκια , για να μην ξαναυπάρξει η αναγκη για ημερολόγια, φήμες και όλο αυτο το κακεντρεχές σούσουρο που το πλήγωσε τόσο πολυ...
Όμως το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι δε ξεχνά κι εμάς, που κλείσαμε τα αυτια μας σε όλες αυτες τις κυνικές σειρήνες και πιστέψαμε βαθια σε αυτό, που το είχαμε σαν ένα συμβολο αναγέννησης του λαού μας , και γι αυτο θα κυκλοφορήσουν άμεσα ημερολογια που θα μοιραστούν δωρεαν, ακομα και στους κακεντρεχεις γιατι το το παιδί που έπεσε απο το μηχανάκι δεν κρατά κακίες και χαρίζει την αγαπη του σαν ένας άλλος ιησους αν μας επιτρέπεται η υπερβολη, σε διάφορες πόζες με το μηχανάκι του, το ίδιο που αγαπησε κι αυτό κι εμείς.
Εμείς σε ευχαριστούμε παιδι που έπεσες απο το μηχανάκι. Για το κουράγιο που μας έδωσες με τον αγώνα σου για να σωθείς ενάντια στην αθλιότητα αυτου του κόσμου.
Εμείς ευχαριστούμε.
