Aνάλυση τρας-καλτ τραγουδοβιντεοκλιποίας Νο2 :Σκυλαδες και ελεφαντες στην έρημο Σαχαρα.

Εδω μεταφερόμαστε στα χρόνια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Παντού φωτιά και θάνατος, αλλα ο Νειρος έχει μία περίπλοκη μυστικη αποστολή: να σώσει την Σασα Μπάστα και την Μπεκατώρου απο εξόριστους ρωσους φανατικούς θρησκόληπτους σεξομανείς ορθοδοξους χριστιανους οπαδους του ρασπουτιν , που χτισανε ρεπλικα του κρεμλίνου στην ερημο σαχαρα για να κρυφτουν και να επιδιδονται σε σεξουαλικά όργια. Ο Νειρος με το συμμαχικό του αεροπλάνο προσπαθεί να τις εντοπίσει αλλα λόγω δολιοφθοράς μάλλον συντρίβεται κάπου στα βαθη της ερήμου. Ο ίδιος φυσικα βγαινει ατσαλάκωτος ως ατσάλινος πράκτορας που ειναι, αλλα η ζέστη αρχισει να τον καταβάλει, κι εκει που πάει να απελπιστεί, ως εκ θαύματος πάνω στο άσπρο άλογο της μία συνεργός τον βρισκει και τον πάει μπροστά στον παρανοϊκό αρχηγό της θρησκευτικής σέχτας. Ο Νείρος απαιτεί να τις απελευθερώσει. Ο κακός σεξομανής απαγωγέας που την βρίσκει και με τίγρεις ακομα του λεει όχι μονο πως δεν θα τις αφήσει, αλλά θα τον έχει εκει για για να τραγουδα για πάντα. Αυτο ήταν που περιμενε ο Νείρος. Βγάζει το μαγικο του μικρόφωνο και η συγκλονιστικη του φωνή αρχιζει να διαχεεται στην έρημο, κάνοντας όλους να χορευουν, να χορευουν μέχρι τελικης πτώσεως, τον βασιλιά, τους φρουρους, τους υπηκόους, ακομα και τις μαιμουδες, ολοι σε έναν ατελείωτο εξαντλητικό χορο χωρις σταματημο , που κινδυνεύει να προκαλεσει όχι μονο την κατάρρευση της οικονομίας της χώρας, αλλα και την καταστροφη της οικολογικής ισορροπίας. Καταλαβαίνει πως καθε αντίσταση ειναι ανώφελη. Παραδίδεται. Απελευθερωνει την μπαστα και την μπεκατώρου, και τους δινει ακόμα και δωρο έναν μαγικό ελεφαντα, τον μοναδικο που διέσχισε πότε στην έρημο Σαχάρα και ειναι απο τότε ξακουστός. Αυτοι καβαλανε τον ελεφαντα και χάνονται, ψάχνοντας για αλλη μια μαγικου ρεαλισμου περιπέτεια βγαλμένη απο τις καλυτερες σελιδες του μαρκες.

Για τον Αλεξη Γρηγορόπουλο

Ο αλέξης ήταν ένας μπαχαλος. Ένας απο τους τόσους κουκουλοφορους που διαχρονικά καταστρέφουν τις μαζικές φιλειρηνικές πορείες των αριστερων, που αν πάντα δεν βρισκόντουσαν καποιοι να τις σαμποτάρουν, αντί να πηγαίναμε εμεις στον καστρο, θα ερχοταν αυτος σε εμας ιπτάμενος να θαφτει στα άγια επαναστατικα χωματα μας. Πιθανότατα να τον έβλεπαν και τίποτα κκεδες, θα εκαναν θέμα στην κοβα τους να καταγγείλουν την παιδική εργασια που εκμεταλλευεται η άσφαλεια.

Μετα αφού αυτές οι βολικες γελοίες θεωρίες συνωμοσίας κατέρρευσαν όπως συνηθίζεται, το γυρισαμε ξανα τη γνωστη αριστερη συνταγη της θυματοποίησης. Όχι φυσικα πως ο άλεξης έφυγε με το όπλο στο χέρι, αλλα έπρεπε η θυματοποίηση να φτάσει βαθια μεσα στο παρελθον, και να το αλλαξει για να ταιριάζει στην δικια μας πολιτικη κουλτουρα με ολιγη απο σταλινικό φωτογραφικο ταπεραμέντο..Απλα περνούσε, ειχε παει με κατι φιλους να πιει καφε, κατι αεκτζηδες του κλαμπ τον ρωτουσαν αν ειναι βαζελος και γιατί, 15 χρονων δεν εισαι πολιτικοποιημενος και πρεπει να ενηλικωθείς πρωτα, να παρεις την εγκριση της κοβας της γειτονιάς που ξερει τι θα πεις επαναστατικος χιονιας, και τα λοιπα.

Φυσικά ο αλέξης δεν ήταν τυχαία εκει την συγκεκριμένη ώρα, όπως δεν ήμουν κι εγω τυχαια λιγο πιο πέρα και τον ειδα νεκρό στην γωνία μεσολλογιου και τζαβελλα. Εκει ήταν το άλλωστε το ανιερο μερος που αραζε η αρχουσα αταξια της σύγχρονης νεολαιας καθε βραδυ. Εκει καναμε φιλιες, τσακωθήκαμε, καναμε θυελλωδεις επίκαιρες πολιτικες αναλυσεις για το αν θα πρεπει να ειναι τα εργατικα συμβουλια ο φορεας της επερχόμενης επαναστασης η και αυτα τα παλι παραειναι ρεφορμιστικα και εξουσιαστικά, αν το ταδε γκρουπ ξεπουλήθηκε επειδη επαιξε στο αν για δεκα αργύρια, για το αν έπρεπε να φαει ο ταδε η ο δεινα ξυλο απο το αυθορμητο επαναστατικο δικαστήριο που στηθηκε χτες η να τον αποκαταστήσουμε, ερωτευτηκαμε ειδικα στο λαιβ του μηχανουργειου (εγω ματαίως λογω σκληρου ανταγωνισμου και το φλωρικο μου στυλ ήταν καλο μονο για αντερκοβερ πέρασμα απο διμοιρίες), βρισαμε την κοινωνία επειδη παλι δεν ανταποκριθηκε στα εξεγερτικα μας καλεσματα μας μα σαν ξημερωσε την συγχωρέσαμε εμεις οι πιο κινηματικοι, μεσα σε αμεσοδημοκρατικο κλιμα περναμε αποφασεις σε πιο παρτυ θα παμε σαββατιατικα και ολα τα λοιπα αγαπημενα μικροκοσμικα αναρχοκαφρορομαντικά.

Με τον αλεξη ειδικα ειχαμε κοινή πορεία μεσα απο τα μινι μπλακ μπλοκ των φοιτητικών 07-08 αν και φυσικά πιο μεγαλος εγω. Με την ίδια ρομαντικη διαθεση όμως γιατι πολιτικοποιηθηκα αργα, και ασχετα απο ηλικια όποτε πρωτοπιάνεσαι με οτιδήποτε και συμμετεχεις ενεργα όλα τα βλεπεις με την ιδια αισιοδοξη καθαρη ή θολή κατά αλλους ματιά. Και για να μην κανουμε όμως ατυχεις προβολες του παρόντος προς το παρελθον, δεν μιλαμε για την ιδια εξαρχειακή καφριλα που παιζει τωρα. Τοτε ηταν ασφαλως περιορισμένη τοσο ποσοτικα, όσο και ποιοτικα, γιατι ότι γινονταν ηταν κάπως στα πλαισια ενος ευρύτερου κινήματος. O αλέξης ειδικα το αποκλείω να συμμετειχε σε καμενες χουλιγκανιες γιατι αν και δεν ημουν στην παρεα του, απο οτι τον θυμαμαι στην μεσσολλογγιου ηταν απο τους ντροπαλους και τους λιγομίλητους. Δεν ηταν απο τους μπροστάρηδες σαν αλλους απ' τους φίλους τους που ηταν απο τους πιο ζορικους, αλλα παντα διπλα ακουγε, και πετουσε και καμια κουβεντα που και που. ένα ευαισθητο παιδι που προσπαθουσε να καταλάβει πως λειτουργεί ο κοσμο; και να πολιτικοποιηθει με εναν τροπο πολυ δημιουργικό με εναν μυθο πάντα πισω να του δινει ώθηση, αλλα και με οργή πάντα, κι ετσι  στον δρομο ήταν πάντα ενεργος με την κουκουλα του στην “ταξιαρχια μελισσουλες”, το ονομα που τους ειχαν βγαλει οι παλαιοτεροι γα τους ευνόητους λόγους.

Το τραγελαφικό του πραγματος ειναι πως αυτο που μαζικοποίησε την καφριλα στα εξαρχεια ήταν ακριβως τα γεγονότα του δεκεμβρη. Η αδυναμία του αναρχικού χωρου να εχει μια υποτυπώδη οργανωση για 40 χρονια, τον εκανε ανικανο να αυτοοργανωσει σε κινηματικη βαση το δημιουργικο κομματι εκεινων των ημερών, με αποτελεσμα να προσελκύσει το πιο λουμπεν, που και με τον συνδυασμο της οικονομικης κρισης, ειχε ως αποτελεσμα να μαζικοποιηθει εκεινο το πιο εγκληματικο χουλιγκανοκαφρικο κομματι.

Απο την αλλη αρκετοι που δεν ήθελαν να μπλεχτουν σε αυτην την κατασταση θεωρώντας πως ηταν μια απο τα ίδια και η μαζικότητα των πορειων αρχισε να φθείρει, προσπαθησαν να κρατησουν την οργη του δεκεμβρη με μια καρικατούρα ανταρτικου που το μονο που εκανε ειναι να δημιουργησει νεα αδιεξοδα, αφου ουτε καν την απευθυνση προς τον λαο δεν ειχε οπως τα αριστερες ενοπλες ομάδες ως δικαιολογία. To αποτέλεσμα ήταν νεα παιδιά να καταστρεψουν τα καλυτερα χρονια τους για ηλιθιότητα ( η μικροαστιλα της έκφρασης δικαιολογειται απο την βλακεια τους) για τη βομβα για τη βομβα, και η καφρίλα για την καφριλα στον δρομο, που οδηγησε εντέλει και στα γεγονοτα της μαρφιν και λειτουργησε (ηθελημενα η αθελητα) αντιδραστικά στην πιο μαζικη εξεγερτικη στιγμή του πληθους, εκεινη που ονειρευομασταν τόσο καιρο όσο προσπαθουσαμε να βαλουμε με μαι σπιθα φωτια σε ολοκληρο το χωραφι. Αν δειτε και αναρχικες ομαδες που εχουν εναν λογο αριστερο εμπνεόμενο απο τον εαμ ελας, ειναι ακριβως σε αυτην την προσπαθεια να ξεφυγουν απο τον μηδενιστικό φαύλο κύκλο και να βρουν μεσω του αντιφασισμου, μια επαφη παλι με την κοινωνία με τη λογικη πως αξιζει να ασχοληθεις ενεργα και να χτισεις παλι κατι, εστω παλι στη λογικη του μικρόκοσμου, κατι δημιουργικό όμως αυτη τη φορα.

Τελοσπαντων. Οτι και να λεμε πλέον για τότε, μοιάζει σαν να εχουν περασει αιωνες. Τότε ειχαμε να κανουμε για μια κοινωνια που δεν ειχε ηττηθει Δεν ειχε νικήσει φυσικα, αλλα μπορουσε ένα κομματι της να θεωρησει εναν νόμο για τις σχολες ως σημαντικο για να κινητοποιηθεί ή κάποια ασφαλιστικη μεταρρυθμιση, αφου οι όποιες οικονομικες βασεις θεωρουντουσαν κεκτημενα και αυτονοητα. Μπορουσες να ελπισεις σε αυτην, να την βρισεις, ή και να χωθεις μεσα της αν δεν έβρισκες αλλου διεξοδο. Κι αν δεν έπιαναν τα σπιρτα για να παρει φωτια, μαστούρωνες με τη μυρωδια. Μετα ομως τον δεκεμβρη και το 10-12 που πιστευω ηταν άρρηκτα δεμενα ως γεγονότα, αυτη η κοινωνία τελειωσε όπως και η μεταπολίτευση, Απλα προσπαθησε να βρει ενα νέο πασοκ για να ξεκινησει απο την αρχη νεα μεταπολιτευση που κατερρευσε κι αυτο όπως ηταν αναμενομενο, όπως και τα μπαχαλα πλεον στο πολυτεχνειο και πέριξ μοιαζουν με θλιβερες καρικατούρες άλλων εποχών.

Τωρα πρεπει να βρούμε το κινηματικό νήμα και να μάθουμε απο τα λαθη μας, χτίζοντας όμως κατι διαφορετικο, που ομως πρεπει να ειναι και κατι πρωτογνωρο και ξενο για την κινηματική ιστορια της ελλαδας που παντα λειτουργουσε στο πλαισιο πορεια-απεργια- πασοκαρα που μας σωζει, και τωρα η ηττα στο οικονομικό κυρίαρχο κομματι την έχει απονεκρωνει σε ολους τους τομεις. Εκει ειναι το δυσκολο πιστευω και το μεγαλο κομπλαρισμα.. Ας ελπίσουμε...