4 σύντομα κι αυτόνομα, αλλα πιστευω αρκετά ουσιώδη, σχόλια για το τεράστιο οπτικοακουστικο έργο του Βασίλη Μητρόπουλου, που ειναι ότι πρέπει για εισαγωγή στο βαρυ λαικό, μα συνάμα πολυ ρομαντικό-τρυφερο, καλλιτεχνικο συμπαν του. Φύγαμε!
Ξεκινάμε
με το την απόλυτη επιτυχία του. Θυμάμαι
πως πιτσιρικάς με τους φίλους μου
είμασταν όλοι μεγάλοι φανς του high channel
άρα η ατάκα "Μα αγάπη μου...ΚΛΑΙΣ;!;!;!"
έδινε κι επαιρνε, αλλά τώρα αν το
παρακολουθησει κάποιος με μια πιο ωριμη
ματια, η καλτ-τρας επικότητα του έχει
ξεπεράσει κάθε όριο. Μουσική, στίχοι,
ερμηνεία, βίντεοκλιπ, τα πάντα είναι
τόσο κακά με ένα τρόπο τόσο αριστουργηματικό
και συγκλονιστικό που μένεις άφωνος
και μαγεμένος μαζί. Ο άνθρωπος φίλοι
μου δεν ήταν μόνο μπροστα απο την εποχή
του. Ήταν μπροστά από κάθε εποχή.
Στην κατοχή πήγαινε καλοχτενισμένος
με ζιβάγκο πουλοβεράκι να τον εκτελέσουν
και το 87 μιλούσε στο τηλεφωνο απο το
αυτοκίνητο του. Δείτε το οπωσδήποτε για
να θυμηθείτε και μοναδικές εποχές οι
παλαιότεροι, αλλα προσοχή σε όσους
παθαίνουν ναυτίες γιατι η σκηνοθέτιδα
λίνα μαυριπλη δεν δείχνει έλεος
με τους πειραματισμούς της.
Kι
εσας αν σας έτρωγε την γκομενα χαιτεός
τύπος με ασπρο μπλουζάκι απο μέσα,
πουκάμισο, ριγωτο πολύχρωμο πουλόβερ
απο πανω, σακάκι, τζην, λευκο αθλητικό
παπουτσι, και με όλο αυτο το συνολο
καβαλούσε μηχανή, δεν θα σας κατέκλυζε
μία θηριώδης οργή; Έτσι έγινε και σε
αυτην την περίπτωση, αφου ακομα και ο
Βασίλης Μητρόπουλος που όλα τα
αποδεχεται με το κλασικο του ήρεμο ζεν
άδειο απο καθε έκφραση και συναίσθημα
ύφος και βλέμμα, ξέφυγε και χτύπησε
βίαια την κολωνα του πεζοδρομίου. Μετά
φυσικα χαλαρωσε με το ποτάκι του και το
μετάνιωσε, γιατί όταν έχεις τη δύναμη
με ένα νευμα να πάνε καροτσάκι έξω όποιον
δε γουστάρεις απο το μπαρ, γιατί να χαλάς
τη ζαχαρένια σου; Γιατί αυτός ήταν τότε
ο Μητρόπουλος, όχι θεός μονο για μια
εβδομάδα, αλλα για μια ολόκληρη εποχή.
Εδω πάμε σε πιο παραγνωρισμενα μονοπάτια, άρα σιγουρα και πιο αδικημένα. Μπορει να ήταν πολυ κακοτράχαλα, και οι διαβατες να προτιμουν τα πιο αδιαφορα και σιγουρα, χάνοντας όλα τα συναρπαστικά τοπία που έχουν να προσφέρουν. Ειδικά αυτο το τραγούδι εύκολα θα μπορουσε να κάνει μεγαλυτερη επιτυχία κι απο το λαμπάδα που λεγε και ο τσιμογιάννης, αλλα η πολυπλοκότητα των χορευτικων κινήσεων τελικα δεν πέρασε όπως ηταν αναμενόμενο στα γνωστα άμυαλα μουσικα πλήθη.Το ενδιαφέρον ειναι πως, επειδή ο βασίλης μητρόπουλος έκανε πάντα τέχνη για την τέχνη, ακόμα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί ακριβώς η χορογραφία γιατι αναμειγνύει αρμονικά χορους απο όλον τον κόσμο, αλλα αν τα καταφέρουμε εμείς οι θαυμαστές του πιστευω πως θα κάνουμε κατι πολυ σημαντικο για τον παγκόσμιο πολιτισμό, όπως και χορεύοντας τον θα εντυπωσιάζουμε σε κάθε μας γιορτή .
Τελειώνουμε με κατι άγνωστο αλλα μάλλον θα το λέγαμε επιστέγασμα του έργου του. Εδω ο Μητρόπουλος ως λαϊκό παιδί προλεταριακό θέλει να δείξει τις ταπεινές του ριζες και δουλεύει στο συνεργείο. Από τότε όμως είχε το όνειρό να γίνει καλλιτέχνης και γι αυτο τραγουδά με την συγκλονιστική φωνή του, αν και κοιτά κάπου αλλού, πέρα απο την κάμερα. Που άραγε; Μήπως σε καμιά γυμνή όπως εκεινες στο μαγαζί του ιασωνα απο το ρετιρε και δεν μπορούν να τις δείξουν λογω λογοκρισίας; Φυσικα υπάρχει μια αιθέρια ύπαρξη που μας χαρίζει εναν χορο αισθησιακό αλλά αυτό γινεται σε μία πίστα, πέρα απο τον γκαραζ του πρώιμου μη χαιτεου μητροπουλου που ιδρωνει και καθαρίζει αμάξια για το μεροκάματο. Κάπου εκεί εισβάλει και ενα μπαλέτο με ενα χορο λες να βαρέθηκαν οι κύκνοι την λιμνη και πήγαν να ριξουν μεθυσμένοι ζεμπεκιες σε σκυλάδικο. Τι συμβαίνει αραγε; Πως συνδέονται ολες αυτες οι πολύ όμορφες αλλά σπασμένες εικόνες; Έκανε παλι η Μαγριπλη το θαύμα της;
Για να πουμε την αλήθεια, υπήρχαν εξ αρχής τα σημάδια, μα σου ηταν δύσκολο να το κατανοήσεις, γιατί πρώτον έχεις ξαφνιαστεί και μαγευτεί μαζί από την εργατική φιγούρα του μητροπουλου, και δεύτερον δεν μπορούσες να το φανταστεις κι έλεγες πως απλα ήταν η ιδέα σου. Απλά δεν μπορούσες να διανοηθεις αυτο που φανερωνει η κάμερα σαν ανοίγει το πλάνο, πως ολα αυτά είναι σε ΕΝΑ σκηνικο.Ναι,μπαλετα,σαλοπέτες,αισθησιακοί χοροί, γαρίφαλα, θεατρο, πατσαβούρες, τραπέζια, γκαραζ, μπουκάλια, αυτοκίνητα, ολα σε μια μοναδική σκηνη που χαρίζει τέχνη, καψούρα, ποιότητα, κάβλα, αυθεντική λαϊκή εμπειρία σε ήχο και εικόνα, τα πάντα.
Αραγε να υπηρξε κάποτε τέτοιο μαγαζί που να συγκεραζε ζωντανά για εναν ολόκληρο χρονο τουλάχιστον τοσο αρμονικα ολα αυτα τα ετεροκλητα στοιχεια η μήπως στηθηκε μονο για τις ανάγκες του βιντεοκλιπ;
Κανεις
δε θα μαθει ποτε, αλλα με αυτό το
μοναδικης αισθητικης βιντεοκλιπ ειναι
σαν να ειμασταν εκει. Ευχαριστουμε
youtube κι εσενα πρωτα απο όλα μητρόπουλε. Ευχαριστουμε για πάντα.
