Για τον λιμενεργάτη - τιμωρό των αργεντινών

Πρωί στο 703 για πειραία. Απέναντι μου ένας τύπος. Κοντός με φυσιογνωμία ψιλομάγκικη αλλα στην παρακμή του, και φάτσα ταλαιπωρημενη. Βρωμοκόπαγε κιόλας. Στα χέρια του στριφογύριζε νευρικα ένα τσιγάρo. Φαινόταν πως περίμενε την καύτρα του σαν την ανατολη του ηλίου μετα από μια νυχτα παγωμένη! Με μία φαγωμενη από χρόνια γυαλόχαρτα φωνη μιλούσε στο τηλεφωνο:
“Έλα!Που με έχουν σήμερα, σε ποιον λιμένα; Στον 7; Όχι ρε γαμωτη μου, πάλι τσαμπουκαδες με τους αργεντινους θα έχουμε; Θα είναι και το βουνό , ο χοντρός την περιπολία; Ωραία. Άιντε τα λεμε κατω»

Εγω τον άκουγα εκστασιασμενος και αναρωτήθηκα: Αλήθεια. Ποιος πάει πρωινιάτικα να παίξει ξυλο με αργεντινούς; Να πω πως ήταν καμιά ομάδα από τους μεταναστες που έχουμε στη χωρα μας να το κατανοήσω, αλλα με αργεντινούς; Mπορεί να το έλεγε ρουτινιάρικα και να φάνηκε ζόρικο εντός της επιβίωσης και του μεροκάματου, αλλα έμοιαζε και εξαιρετικα ενδιαφέρον θέαμα! Σκεφτομουν να τον ακολουθήσω μα δυστυχώς δεν μπόρεσα. Επρεπε να παω για δουλεια. Μετά από την δικια μου ανιαρη αλλα ασφαλή ρουτίνα, σκεφτομουν εκεινες τις μοναδικές εικόνες, τις συγκλονιστικές, με τους αργεντινούς αγέρωχους και ρωμαλέους όπως τους θυμόμαστε από τα μουντιαλ να κάνουν επίθεση, και με τους έλληνες πιο κοντούς και κακομοιριασμενους αλλά με το βουνό μπροστάρη, να κάνουν αντεπιθέσεις αιφνιδιαστικες από τα πλάγια.

Ας ελπίσουμε πως κάποτε θα γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ για το συγχρονο λιμανι του πειραιά, για να δούμε όλοι μαζι αυτό το σκληρό και αναπεναληπτο θέαμα.