Aνάλυση τρας-καλτ τραγουδοβιντεοκλιποίας νο4 : βαθια στο δυστοπικο συμπαν του γιωργου κρουπη

Eνα σκοτεινο ροκ -ραπ έπος. Μια δημιουργία που εχει αυτόνομη δυναμική περα απο το αβανταδόρικο-αριστουργηματικό της βιντεοκλιπ. Που η μυστηριακή της ατμόσφαιρα σε βυθίζει στον ζοφερό κόσμο του πριν ακόμα το δεις. Είμαι σίγουρος πως όποιος ειχε την συγκλονιστική τυχη να το ακούσει σε κάποιο ραδιόφωνο που εκτιμουσε την καλη μουσική, όπως έκλεισε τα μάτια για να το απολαυσει, ειδε φευγαλεες εικόνες απο αυτο το βίντεοκλιπ, κι ένας τρόμος άγνωστος φώλιασε μες στην καρδιά του.

Αυτο ειναι ο τρόπος πιστευω που και ο μεγας καλλιτέχνης κρουπης οραματίστηκε το μετααποκαλυπτικο κοσμο του βιντεοκλιπ του. Προσέξτε. Ούτε ένα αμυδρο φως δεν υπάρχει. Ούτε μια ηλιαχτίδα. Όλα ειναι βυθισμένα στο σκοτάδι που κανείς δεν μπορει να φανταστέι πόσο κρατά. Πιθανότατα όμως πρέπει να είναι αιώνες αν προσέξετε τον τρόπο που χορευουν, πως παιζουν μουσικη, πως γενικότερα αλληλεπιδρουν στην καθημερινότητα τους. Σαν τυφλοι, μηχανικά σαν ρομποτ με χειρονομίες άγριες σα να μαχαιρώνουν. Παίζουν μπάσο και ρίχνουν κουτουλιες στον αέρα. Τοσο ειναι εθισμένοι στη βία, κατι το οποιο φαίνεται αλλωστε και στην αρχη του βιντεοκλιπ. Αλητειες, φασαρίες, φυλετικές μάχες. Όλα μαρτυρουν μια κοινωνια βαρια αρρωστη σε αποσύνθεση.

Mέσα όμως σε αυτο το κατακερματισμένο χαοτικό σκηνικό, μεσα σε αυτην την σκοτεινή θαλασσα της βίας, ερχεται ατρόμητος εκεινος και της πιάνει το χέρι. Πίστεψε με της λέει. Υπάρχει ελπίδα. Δεν ειναι όλα θεωρίες. Θα σωθεί ο κόσμος. Με αγαπη. Τι αλλο αλλωστε; Αγαπη! Σαν νεος ιησους θα ενωσει τον κοσμο κι αυτο φαινεται απο την μορφή του.Δεν καταλαβαινεις ακριβως τι ειναι. Ειναι ροκάς; πανκης; σκυλας; Φλωροποπας;

Δεν ειναι τίποτα απο όλα αυτα αλλα όλα αυτα μαζί. Γι αυτό ήρθε. Βαρέθηκε όλες εκεινες τις ηλίθιες διαμαχες με τους μεταλαδες, τους σκυλαδες, τους ντισκάδες και τις λοιπες αθλιοτητες που μας χωρίζουν, και ηρθε με το χαιτοπανκοσκυλοροκοφλωρομεταλο στυλ του να ενωσει ολον τον κοσμο και να ζησουν με ειρηνη και αγαπη.

Πως όμως θα γινει αυτο; Πρέπει να υψωθει ψηλά για να τον δουν. Ολοι να δουν εκεινη την αχτιδα φωτος που περιμενουν τοσο καιρό στα πηχτά σκοτάδια που βυθίστηκαν βαθια στη ψυχη τους, και αυτο μονο με ενα μεσο μπορει να γινει.

Το ελικόπτερο!

Όλοι θυμόμαστε άλλωστε το γνωστό συνθημα “μια νυχτα μαγικη σαν την αργεντινη/ να δουμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπει”, αλλα φυσικα τότε ηταν διαφορετικές οι συνθήκες. Τοτε τους είχαμε στριμώξει εμεις και το ελικόπτερο θα σηκωνοταν για να τους σωσει απο τη λαικη οργή. Εδω σε αυτον το κόσμο τον κατακερματισμένο, τον βουτηγμενο στην παρακμή και την φρικη, (που θυμιζει σιγουρα τον δικο μας αν ακομα είμαστε σε εμβρυακη κατασταση) ειναι προφανές πως οι ρόλοι πρέπει να αντιστραφουν, και το ελικόπτερο να γινει το μεσο της απελευθερωσης ενος κόσμου βυθισμενου στον κυνισμό και την αθλιότητα.

Μια νυχτα μαγικη λοιπόν φέρνει εις περας το σχεδιο του. Ειναι εμφανες , πως τον εχουν πάρει χαμπαρι και τα πιστα σκυλια του καθεστώτος, μα δεν τον προλαβαινουν. Με ταχυτητα μπαινει στο αεροδρομιο με την μηχανή του, παιρνει το ελικοπτερο και απογειωνεται. Οι ψυχραιμες κινησεις του προδίδουν εμπειρία. Το σχέδιο εχει οργανωθεί στην εντέλεια. Δε γινεται να αποτυχει. Το ύφος του φαινεται ήρεμο αλλα και νευρικο μαζι κάπως. Κάποιες τυψεις τον κυνηγανε. Κάποιες ενοχές. Γιατί μόνο αυτός ξερει πως το σχεδιο της σωτηριας θα ερθει απο την καταστροφή. Το ειχε πει η προφητεία. Μια εκρηξη θα γινει σαν ενωθουν τα κορμια τους, ενα μεγαλο μπιγκ μπανγκ και πανω στα συντριμμια του θα χτιστει ενας νεος κοσμο γεματος ζωη, ονειρο, αγαπη, παλι απο την αρχη.

Κάπου ομως φαινεται να μην αντέχει.Σκεφτεται μηπως τα παρατησει. Κοιτάει κατω τον κόσμο. Ήδη έχουν πάρει χαμπάρι τι έχει συμβει. Εχοιυν βγει στους δρομους παρ'ολη την τρομοκρατία. Με τις κραυγες και τα συνθηματα τους του δινουν κουραγιο, μεχρι να χαθουν απο τον άνεμο. Εκεινος τον αγαπα μα τον σιχαινεται μαζι. Δε θέλει να το κάνει αλλα ξέρει και πως δε γινεται να σωθεί. Ένας κοσμος που οι άνθρωποι χορευουν σα να μαχαιρωνουν και παιζουν μπασο ριχνοντας κουτουλιες. Ακομα κι αν προσπαθήσει απο τα μεσα, ακόμα κι ενας ανθρωπος με τετοια δυναμη, κι αυτος ο συμβολισμος με το ελικόπτερο με την ηλιαχτιδα θα βυθιστει στον σκοτεινο βουρκο της συλλογικης λήθης.

Τελικα τι συμβαινει ομως στο τέλος; Το βιντεοκλιπ όλα τα αφηνει ανοιχτα. Μπορει να βρισκονται μαζι και τα κορμια του να ενώνονται, αλλα εκρηξη δεν υπάρχει. Απλά βλεπουμε ξανα και ξανα τις ιδιες εικονες απο την αρχη, χωρις να διδεται κάποια εξηγηση.

Γενικώς δεν μου αρεσει να κανω εικασίες, αλλα εγώ την εξήγηση που δινω ειναι πως τελικη ο κρουπης δεν ειναι ιησους αλλα ενας ηρωας νιτσεϊκός, ενα ήρωας τραγικος που δεν λυτρωνει την ανθρωποτητα, που δεν βρισκει την εξοδο μεσα απο την καθαρση η την εξεγερση, και ξαναγυριζει αιωνια στις αρχές, εκει που της δινει το χερι, εκει που της μιλα, εκει που απογειωνεται, που της κανει ερωτα, και ολα παλι απο την αρχη, η βια, το χερι του,ονειρα, καταστροφη, ελπιδες, παθη, ερωτας, θανατος, χωρις διεξοδο, σε ενα κοσμο που βυθιζεται συνεχως με ενα καθοδικο σπιραλ, και οι ανθρωποι στα βαθη του να ψαχνουν τις στιγμες ψηγματα πολιτιμων λιθων να λαμψουν, χωρις μεγαλα νοηματα και ηρωικους επιλογους, μα απλα, να ζήσουν.