Αν και σκληρός ανελέητος χαλυβδωμενος από τις φωτιές των οδοφραγμάτων και λίγο αποβλακωμενος η αλήθεια είναι γιατι οι νεοι καδοι ειναι πλαστικοί και πρέπει να με πείραξαν στο μυαλό (αλλή μια προβοκάτσια του καθεστώτος), θα σεβαστώ ετούτη την ημερα που φεύγει και θα δώσω την εξης πολύτιμη συμβουλη στα νεα ζευγάρια που είναι έτοιμα να χτίσουν μια νέα ζωή με υλικά τα ερείπια του καθενός:
Oσο αγάπη και ευτυχία κι αν υπάρχει σε μία σχέση, όση γλυκιά τρυφεροτητα κι αν κυριαρχεί στην καθημερινοτητα και ολα να ειναι τοσο τελεια κι αρμονικα που να νομίζεις πως παιζεις σε καμια χαζοκομεντί ή να είναι ο σύντροφος σου πρακτορας του καθεστωτος για να σε αποκοιμίσει και να αφήσεις σε δεύτερη μοιρα τα ταξικα σου καθήκοντα, υπάρχει κάτι που μπορεί να δημιουργεί συνεχως εριδες και τσακωμους με ενα χαρακτηρα αυτόνομο περα απο τις όποιες αντικειμενικές ονειρικές συνθήκες:
TO ΨΥΓΕΙΟ!
Ω μη γελατε! Ειναι ενας παράγοντας απρόβλεπτος που μπορεί να ανατρέψει παγιωμένες υποτίθεται καταστάσεις, αλλά για να μη γινω ρατσιστης και προσβάλω συλλογικα αυτην τη συμπαθή συνομοταξία που μας ειναι τοσο χρήσιμη αλλωστε, θα αναφέρω οσο πιο διεξοδικά μπορω τις κατηγορίες που υπάρχουν για να μην κουράσω κιόλας.
Πρώτα απο ολα εχουμε τα κλασικά ψυγεια που ολοι αγαπήσαμε. Κλεινουνε σφιχτά και ηδονικά μεσα στη σχεση ρουτινας και λατρείας που εχουμε, και πότε δεν μας δημιουργούν κάποιο προβλημα για να τους δώσουμε ιδιαίτερη σημασία, παρα μοναχα αναγνωριζουμε την πολύτιμη τους αξία σε βάθος χρόνου.
Μετα υπάρχουν τα άλλα, τα προβληματικά, που δεν κλείνουν, μα έχουν την ευγενή καλοσυνη να βγάζουν εκείνον τον χαρακτηριστικο εκνευριστικό ήχο που στην σπάει λιγο ειναι η αληθεια, αλλά όλα τελειώνουν με ενα ασήμαντο ερωτικο καβγαδακι.
Τωρα ομως ηρθε η ώρα να αναφερθώ για τα άλλα, τα μοχθηρά ψυγεία, τα ύπουλα, που ουτε κλεινουν αλλα ουτε ειδοποιούν, κι ετσι διαχεουν σιγα σιγα την ψύχρα που παγώνει τις καρδιες των ανθρωπων και ειναι ικανά ακομα να κλείσουν ολοκληρα σπιτια λες και ειναι σαν εκεινα τα στοιχειωμενα αντικείμενα που βλεπαμε στο σηριαλ Παρασκευή και 13 μικροί.
Ετσι λοιπον συνέβη φιλοι μου σε μια σχέση που ειχα. Οχι μονάχα ειχε η συγκεκριμένη ενα απο αυτα τα σατανικά ψυγεία, αλλά και η ιδια είχε μαστερ στη σημειολογία και καταλάβαινε τον βαθύτερο συμβολισμό που έκρυβε και η πιο καθημερινή ανούσια πραξη.
Εγω απο την αλλη συνηθισμένος απο το δικο μου το ψυγείο το αγαπησιαρικο έπεφτα στη παγιδα , και με αυτον τον τροπο η παγωνιά του ψυγειου έκανε διαφανο και τον βαθύτερο αδιαφορο χαρακτηρα μου. Αφου άφηνα το ψυγειο συμφωνα με τις θεωριες της, σημαινε πως αδιαφορούσα για οσα μου ελεγε, και δε με ενοιαζε για τα χρηματα που επρεπε να δωσει αν χαλουσε, ουτε για την αθλια οικονομικη της κατάσταση, γιατι ήμουν ενας παρτακιας, ενας εγωισταρος, που δεν τον ένοιαζε η σχεση, κι ετσι μπορεί να την κερατωνα κιολας, γιατι πριν κατι μερες με ειδε πως χάζευα την σερβιτορα, και μονο εκείνη ενδιαφέρεται, κι εγω τίποτα, γιατι μονο εκεινη δινει στη σχέση και μπλα μπλα μπλα.
Εγω φυσικά προσπαθούσα να αμυνθω σε ολη αυτη την ψυχρολουσία που δεχόμουν αλλά τελικα ηταν πολύ δυσκολο, αφού ολο και καποια προφαση θα υπηρχε να τσακωθούμε γιατι κι εγω δεν ειμαι και απο τους πιο υπεύθυνους ανθρώπους τους πλανήτη, μεχρι που εκανα την ιστορική πορεια ελευθερίας χαλανδρι περιστερι με τα ποδια μια κυριακη μεσημερι που κακως δεν εχει καθιερωθει ως ενας νεος μαραθωνιος και χωρίσαμε , αλλά δεν έμεινε εκεί ολη η υπόθεση με τα ψυγεια.
Ακομα και στη νεα μου σχέση που ειναι συγκλονιστικη ανυπέρβλητη μοναδική μαγικη, (ασχετο που διαβαζει αυτές τις γραμμες αυτην την στιγμη) υπάρχει κι αλλο ενα ύπουλο ψυγείο που πάλι προσπαθεί χωρις αποτέλεσμα μεχρι στιγμης μα επίμονα να φερει εις περας το εργο εκεινου του σιχαμενου συναγωνιστη του που εχει μεινει κατι σαν χιτλερ των ψυγειων και δοξάζεται μεχρι σήμερα:
Ξέχασες το ψυγειο ανοιχτό , ναι συγνώμη, μην το ξανακανεις, ναι θα προσέχω, αλλα εγω πάλι, και μετα τα ιδια, παλι το ξεχασες, ναι ξανα συγνωμη, και πάλι ανοιχτο ειναι, μα το εκλεισα, ναι το εκλεισες αλλα αναπήδησε, και εμεινεςπαλι ανοιχτο, δε βλέπεις φευγει η ψύξη, και να το κλείνεις αλλα μαλακά, οχι πολύ δυνατά αλλα οχι σιγα, και πρόσεχε, ναι θα προσέχω, και ξανα μετα ανοιχτό, και ξανά παλι , δεν εκλεισε καλα οχι, εκλεισε, δεν έκλεισε, και
Ε ΦΤΙΑΧΤΕ ΤΑ ΓΑΜΩΤΗ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ!
Ευχαριστώ.
Oσο αγάπη και ευτυχία κι αν υπάρχει σε μία σχέση, όση γλυκιά τρυφεροτητα κι αν κυριαρχεί στην καθημερινοτητα και ολα να ειναι τοσο τελεια κι αρμονικα που να νομίζεις πως παιζεις σε καμια χαζοκομεντί ή να είναι ο σύντροφος σου πρακτορας του καθεστωτος για να σε αποκοιμίσει και να αφήσεις σε δεύτερη μοιρα τα ταξικα σου καθήκοντα, υπάρχει κάτι που μπορεί να δημιουργεί συνεχως εριδες και τσακωμους με ενα χαρακτηρα αυτόνομο περα απο τις όποιες αντικειμενικές ονειρικές συνθήκες:
TO ΨΥΓΕΙΟ!
Ω μη γελατε! Ειναι ενας παράγοντας απρόβλεπτος που μπορεί να ανατρέψει παγιωμένες υποτίθεται καταστάσεις, αλλά για να μη γινω ρατσιστης και προσβάλω συλλογικα αυτην τη συμπαθή συνομοταξία που μας ειναι τοσο χρήσιμη αλλωστε, θα αναφέρω οσο πιο διεξοδικά μπορω τις κατηγορίες που υπάρχουν για να μην κουράσω κιόλας.
Πρώτα απο ολα εχουμε τα κλασικά ψυγεια που ολοι αγαπήσαμε. Κλεινουνε σφιχτά και ηδονικά μεσα στη σχεση ρουτινας και λατρείας που εχουμε, και πότε δεν μας δημιουργούν κάποιο προβλημα για να τους δώσουμε ιδιαίτερη σημασία, παρα μοναχα αναγνωριζουμε την πολύτιμη τους αξία σε βάθος χρόνου.
Μετα υπάρχουν τα άλλα, τα προβληματικά, που δεν κλείνουν, μα έχουν την ευγενή καλοσυνη να βγάζουν εκείνον τον χαρακτηριστικο εκνευριστικό ήχο που στην σπάει λιγο ειναι η αληθεια, αλλά όλα τελειώνουν με ενα ασήμαντο ερωτικο καβγαδακι.
Τωρα ομως ηρθε η ώρα να αναφερθώ για τα άλλα, τα μοχθηρά ψυγεία, τα ύπουλα, που ουτε κλεινουν αλλα ουτε ειδοποιούν, κι ετσι διαχεουν σιγα σιγα την ψύχρα που παγώνει τις καρδιες των ανθρωπων και ειναι ικανά ακομα να κλείσουν ολοκληρα σπιτια λες και ειναι σαν εκεινα τα στοιχειωμενα αντικείμενα που βλεπαμε στο σηριαλ Παρασκευή και 13 μικροί.
Ετσι λοιπον συνέβη φιλοι μου σε μια σχέση που ειχα. Οχι μονάχα ειχε η συγκεκριμένη ενα απο αυτα τα σατανικά ψυγεία, αλλά και η ιδια είχε μαστερ στη σημειολογία και καταλάβαινε τον βαθύτερο συμβολισμό που έκρυβε και η πιο καθημερινή ανούσια πραξη.
Εγω απο την αλλη συνηθισμένος απο το δικο μου το ψυγείο το αγαπησιαρικο έπεφτα στη παγιδα , και με αυτον τον τροπο η παγωνιά του ψυγειου έκανε διαφανο και τον βαθύτερο αδιαφορο χαρακτηρα μου. Αφου άφηνα το ψυγειο συμφωνα με τις θεωριες της, σημαινε πως αδιαφορούσα για οσα μου ελεγε, και δε με ενοιαζε για τα χρηματα που επρεπε να δωσει αν χαλουσε, ουτε για την αθλια οικονομικη της κατάσταση, γιατι ήμουν ενας παρτακιας, ενας εγωισταρος, που δεν τον ένοιαζε η σχεση, κι ετσι μπορεί να την κερατωνα κιολας, γιατι πριν κατι μερες με ειδε πως χάζευα την σερβιτορα, και μονο εκείνη ενδιαφέρεται, κι εγω τίποτα, γιατι μονο εκεινη δινει στη σχέση και μπλα μπλα μπλα.
Εγω φυσικά προσπαθούσα να αμυνθω σε ολη αυτη την ψυχρολουσία που δεχόμουν αλλά τελικα ηταν πολύ δυσκολο, αφού ολο και καποια προφαση θα υπηρχε να τσακωθούμε γιατι κι εγω δεν ειμαι και απο τους πιο υπεύθυνους ανθρώπους τους πλανήτη, μεχρι που εκανα την ιστορική πορεια ελευθερίας χαλανδρι περιστερι με τα ποδια μια κυριακη μεσημερι που κακως δεν εχει καθιερωθει ως ενας νεος μαραθωνιος και χωρίσαμε , αλλά δεν έμεινε εκεί ολη η υπόθεση με τα ψυγεια.
Ακομα και στη νεα μου σχέση που ειναι συγκλονιστικη ανυπέρβλητη μοναδική μαγικη, (ασχετο που διαβαζει αυτές τις γραμμες αυτην την στιγμη) υπάρχει κι αλλο ενα ύπουλο ψυγείο που πάλι προσπαθεί χωρις αποτέλεσμα μεχρι στιγμης μα επίμονα να φερει εις περας το εργο εκεινου του σιχαμενου συναγωνιστη του που εχει μεινει κατι σαν χιτλερ των ψυγειων και δοξάζεται μεχρι σήμερα:
Ξέχασες το ψυγειο ανοιχτό , ναι συγνώμη, μην το ξανακανεις, ναι θα προσέχω, αλλα εγω πάλι, και μετα τα ιδια, παλι το ξεχασες, ναι ξανα συγνωμη, και πάλι ανοιχτο ειναι, μα το εκλεισα, ναι το εκλεισες αλλα αναπήδησε, και εμεινεςπαλι ανοιχτο, δε βλέπεις φευγει η ψύξη, και να το κλείνεις αλλα μαλακά, οχι πολύ δυνατά αλλα οχι σιγα, και πρόσεχε, ναι θα προσέχω, και ξανα μετα ανοιχτό, και ξανά παλι , δεν εκλεισε καλα οχι, εκλεισε, δεν έκλεισε, και
Ε ΦΤΙΑΧΤΕ ΤΑ ΓΑΜΩΤΗ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ!
Ευχαριστώ.
Ωραιος ο παραλληλισμος μετα ψυγεία
ΑπάντησηΔιαγραφή